Wywiad z wampirem jest efektownym, zrealizowanym z rozmachem i gwiazdorską obsadą horrorem wampirycznym inspirowany książką Anne Rice (także autorki scenariusza). Jednak nie jest to tylko film dla miłośników horroru.

Louis (Pitt), urodzony ponad dwieście lat temu wampir, opowiada młodemu dziennikarzowi (Slater) o swoim burzliwym życiu. Historia zaczyna się w Nowym Orleanie pod koniec osiemnastego stulecia. Louis, załamany po utracie żony i córki, spotyka niejakiego Lestata (Cruise), który wprowadza go do mrocznego świata wampirów, dając mu nieśmiertelność, a jednocześnie skazując na wieczną tułaczkę. Jedynym sposobem, by zatrzymać przy sobie bliskich mu ludzi, jest uczynienie z nich spragnionych krwi potworów. Louis zdaje sobie sprawę z popełnionego błędu. Nie może jednak zmienić swojej natury; w Paryżu poznaje sobie podobnych. Staje się członkiem międzynarodowej wampirzej społeczności.

Film Neila Jordana wyróżnia się bardzo staranną inscenizacją. Wspaniałe dekoracje, których autorem jest sam Dante Ferretti, zostały efektownie sfotografowane przez Phillipe'a Rosselota. Jednak nie tylko strona wizualna zasługuje na uwagę. Jordan nasycił Wywiad z wampirem znaczeniami bliskimi współczesnemu odbiorcy.

Jego film jest jednocześnie udanym horrorem i przekonującym egzystencjalnym dramatem.

Dramaturgia przejawia się w cierpieniach Louisa, który jako wampir zachował część cech człowieka - uczucia - i to właśnie budzi u niego cierpienie. Przeciwieństwem Louisa jest Lestat, który hedonistycznie korzysta z uciech nieśmiertelności, jednak on też potrzebował partnera w swoim wiecznym życiu i dlatego przemienił w wampira Louisa. Dramaturgię nieśmiertelności przedstawia jeszcze w znakomity sposób - mała dziewczynka przemieniona w wampira przez Louisa. Powodem zamienienia w wampira malego dziecka była samotność i ciągle dręczący Louisa ból po stracie własnego dziecka. Blond włosa dziewczynka staje się wampirem jednak w miarę upływu czasu uświadamia sobie, że nigdy nie dorośnie zawsze będzie posiadała ciało dziecka. Najbardziej jednak widoczne jest cierpienie Louisa, który nigdy do końca nie zaakceptował swego nowego wcielenia - na początku nie chce polować na ludzi mimo, że brak krwi powoduje olbrzymi ból - chęć zachowania ludzkiej części swojej postaci popycha go do tego , że żywi się szczurami. Dramat wiecznego życia jest sprzeczny z odwiecznym marzeniem człowieka o nieśmiertelności. Swoje cierpienia Louis przedstawia w obszernym wywiedzie młodemu dziennikarzowi - znamienną sytuację jest to, że mimo ukazania tragedii wiecznego życia, dziennikarz po zakończeniu wywiadu prosi Louisa aby ten zamienił go w wampira. Po tej prośbie Louis rozgniewany zwraca się do człowieka z pytaniem "Nic nie zrozumiałeś?"

Życie nieśmiertelne jest przedstawione w Wywiadzie z wampirem jako zło i cierpienie, wampir nigdy nie osiąga spokoju i zawsze będzie cierpiał na samotność.Jest to zaprzeczenie ludzkich marzeń o nieśmiertelności, która zdaje się być chyba największym pragnieniem ludzkości.

Wampir jako istota wielokrotnie był wykorzystywany przez twórców literatury jak i filmu jako symbolika dramatu egzystencji. Z cierpieniem wywołanym samotnością i życiem wiecznym mamy do czynienia w Draculi Bram'a Stoker'a jak i w Wampirze Władysława Reymonta . Dramatyzm wampirów jest o tyle większy niż innych nieśmiertelnych bohaterów horrorów, że posiadają one wiele cech ludzkich - a jak starają się wykazać twórcy nieśmiertelność byłaby nie do zniesienia dla człowieka - mimo, że jej tak pragnie.

Wywiad z wampirem zawiera symboliczne ujęcie współczesnych problemów cywilizacji.

Obok Draculi Coppoli i Muchy Kanadyjczyka Davida Cronenberga - Wywiad jest próbą metaforycznego ukazania niepokojów związanych z AIDS czyli plagi współczesnego świata . Takie postrzeganie tego filmu powstaje za sprawą symboliki krwi która jest drogą przenoszenia złego w wypadku "Wywiadu" wampiryzmu w świecie rzeczywistym AIDS.

W filmie doszukiwano się również - nie bez przyczyny - podtekstów homoseksualnych, za sprawą łączenia się w pary wampirów tej samej płci jak Louis i Lestat, którzy cierpiąc na samotność poszukują istoty podobnej do siebie.

Wywiad. jest bardzo rozbudowaną historią tak samo jak książkowy pierwowzór - może on być doskonałą rozrywką, gdzie zobaczyć można gwiazdy kina ale również materiałem skłaniającym do głębszej refleksji.

 

("100 Filmów grozy", Andrzej Pitrus)