O książce:

   Umiera Robbie Bishop, genialny rozgrywający drużyny futbolowej Bradfield Victoria. Kiedy okazuje się, że został otruty rzadką toksyną, wybitny profiler Tony Hill i nadinspektor Carol Jordan stają przed poważnym zadaniem odnalezienia zabójcy działającego z ukrycia. Sprawę komplikuje zamach bombowy na stadionie Victorii, w którego wyniku zniszczona zostaje cała trybuna dla VIP-ów. Ginie kilkadziesiąt osób. Ale to nie koniec morderstw. Czy te zbrodnie się łączą, czy atak terrorystyczny jest tylko zbiegiem okoliczności? Poszukiwanie odpowiedzi na to pytanie utrudnia detektywom jednostka antyterrorystyczna, która podważa prawo policji do rozwikłania tej sprawy.

   Pierwszym, o czym pomyślałem patrząc na grafikę okładkową, a konkretnie widniejący w jej centrum tytuł było: „w jakim znaczeniu nawiązuje on do treści?”. Wspominam o tym na samym początku i dla tego, że to pytanie tłukło mi się po głowie przez większą część czasu  poświęconego lekturze. Bardzo przyjemnej i emocjonującej lekturze.

   To, co można wywnioskować z powyższego wstępu, to skrupulatność i konsekwentność z jakimi autorka prowadzi czytelnika przez fabułę. Bez przerwy podawane są nowe informacje, ale w sposób uniemożliwiający jakiekolwiek trafne przewidywania. Zarówno dobre tropy, jak i ślepe uliczki prowadzące śledztwo do nikąd zachowują właściwe (z punktu widzenia czytelnika) proporcje i angażują do próby rozwikłania sprawy przed nadinspektor Jordan. Muszę się przyznać, że zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu postać profilera – ze względu na logiczny, acz niestandardowy sposób rozumowania – i to na niego bardziej liczyłem, jeżeli chodzi o rozwiązanie obu spraw. McDermid bardzo wiarygodnie opisuje pracę policji, wiarygodnie, a zarazem nie nudząc, ponieważ przeskakując nudne godziny zbierania danych daje jednocześnie silną świadomość upływu czasu i ogromu pracy jaką wykonują detektywi.

   Co do samych postaci, to uderzające jest ich uczłowieczenie, dzięki któremu można poczuć więź nie tylko z głównymi bohaterami, ale też z postaciami zajmującymi dalsze plany. Każdy ze współpracowników Carol Jordan ma swoją powracającą w odpowiednich momentach przeszłość, swoje przemyślenia i troski, co pozwala bez przeszkód wejść w ich skóry, czy może raczej umysły.

   Całości dopełnia skomplikowany wątek miłosny, a chodzi mi o niedopowiedziane i źle zrozumiane uczucia łączące i zarazem dzielące dwójkę głównych bohaterów. Pojawia się też matka Hill’a próbująca namieszać mu w życiu, które już i tak uczyniła niełatwym.

   Najnowsza powieść McDermid to kryminał na wysokim poziomie, w którym akcja przyśpiesza, lecz nie goni na złamanie karku, daje czas na własne przemyślenia, ale też potrafi zaskoczyć nieprzewidywalnym zwrotem akcji. Dla miłośników kryminału z mocną nutą psychologii będzie to lektura wyborna. Gorąco polecam, gdyby jednak moje słowa nie wystarczyły, w sieci dostępny jest filmik – fragment „Trującego ogrodu” czyta Szymon Bobrowski

 Marek Syndyka