Witaj w moim idealnym, pozbawionym wad świecie. Mam dwadzieścia dwa lata i wszystko, czego mógłbyś zapragnąć. Idealną dziewczynę jak z okładki, popularnych znajomych, samochód swoich marzeń, penthouse na ostatnim piętrze i perspektywę jeszcze lepszej przyszłości przed sobą. Jestem z tych, którym życia zazdroszczą inni. Tak opisze mnie każdy, kto choć raz mnie widział. A jaki jestem naprawdę? Ci, którzy mieli okazję się przekonać, nigdy nie będą mogli opowiedzieć swojej historii. Żądze siedzące we mnie są tak wielkie, że nie potrafię oprzeć się pokusie ich zaspokojenia. A zawsze dostaję to, czego chcę. Jeżeli wierzysz w niebo i piekło, to ja jestem ludzkim odbiciem diabła. Przedstawiam Ci mój pamiętnik. Gdy go przeczytasz, nic już nigdy nie będzie takim, jakim dotąd Ci się wydawało. Odważysz się?

Moje serce wciąż wali jak szalone. Na samą myśl, że mój numer dwa widzi moją twarz, przechodzą mnie zimne ciarki po plecach. Ale jest w tym coś jeszcze. Lekkie podniecenie. Myśl, że będzie dokładnie wiedziała, kto kończy jej życie...

RECENZJA

      Zastanawialiście się kiedyś, co tak naprawdę siedzi w głowie psychopatycznego mordercy? Dlaczego budzi się w nim bezlitosna bestia ogarnięta żądzą zabijania? Czy taki człowiek rodzi się potworem, czy może jego demoniczna osobowość ukształtowała się pod wpływem jakiś traumatycznych przeżyć? Jak powstrzymać go przed nałogiem zabijania? A może na to nie ma żadnego antidotum? Spróbujemy się tego dowiedzieć na przykładzie ,,Pamiętnika diabła’’ Adriana Bednarka.

Kuba Sobański to przemiły, atrakcyjny, wysportowany, bajecznie bogaty student prawa. Zawsze stara się robić dobre wrażenie. Jest duszą towarzystwa. Za dnia pilnie uczęszcza na wykłady, natomiast wolne chwile spędza ze swoją niezwykle atrakcyjną dziewczyną Julią oraz kumplami, z którymi nie stroni od suto zakrapianych imprez i zabawie ze ,,śniegiem’’(narkotykami). Nikt nie zna jego historii, nikt nie wie, jaki jest w środku. Wszystkim wystarczają grane pozory. Tymczasem Kuba to tak naprawdę nieobliczalny, psychopatyczny morderca zwany przez media Rzeźnikiem Niewiniątek.

,,Wraca potrzeba zabijania. Wraz z nią ogarnia mnie mrok. Chce się jej oprzeć.(…) Nie wiem tylko, czy potrafię...’’

Czy młody student wygra walkę ze swoimi demonami? A może wcale tego nie chce? Jak dalej potoczą się jego losy? Będzie dalej bezkarnie zabijał? A może w końcu podwinie mu się noga i trafi w ręce wymiaru sprawiedliwości?

,,Pamiętnik diabła’’ to debiutancka powieść Adriana Bednarka, absolwenta Akademii Ekonomicznej w Katowicach. Autor od lat zafascynowany jest tematyką kryminalną, w szczególności postaciami seryjnych morderców oraz II wojną światową. Nietypowe zainteresowania zapewne miały jakiś wpływ na powstanie powyższej książki. Już na wstępie muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak dobrze napisanego psychothrillera w polskim wydaniu. Wprawdzie na początku (do ok. 130 strony) czułam lekkie zniecierpliwienie, gdyż ileż można czytać o czytać o szalonych imprezach, ćpaniu i seksie. Była to jednak cisza przed burzą, ponieważ w końcu doczekałam się przerażającej akcji. Aż trudno uwierzyć, że atrakcyjny, majętny, towarzyski, nieco arogancki mężczyzna w rzeczywistości jest bezwzględnym myśliwym polującym na niewinne dziewczyny.

,,Mam odpowiednią prezencje, zawsze umiem się właściwie zachować i wybrnąć z niewygodnych sytuacji/ w skrócie: udaje tego, o kim marzą dla swych córek wszystkie mamusie świata. Odnajduje się w każdym towarzystwie.(…) potrafię wpasować się do każdej grupy społecznej i w każdej sprawiać wrażenie szczerze pochłoniętego jej pasjami (…) dla swojego otoczenia jestem tym, którego wszyscy znają, lubią, z którym można wyskoczyć na drinka, na siłownię, na szaloną imprezę i wieczorny podryw. Nie podejrzewają, jakie żądze muszę zaspokajać’’.

Bez problemu odnajduje się w dwóch różnych światach. Na pozór jest zwyczajnym, normalnym chłopcem, podczas gdy w ,,środku’’ co jakiś czas uaktywnia się bezlitosne zwierzę. Taka eskalacja okrucieństwa prawdopodobnie jest swego rodzaju wyładowaniem gniewu, żalu lub wstydu, którego może kiedyś doznał. Czy rzeczywiście jakieś traumatyczne przeżycia z dzieciństwa stały się nośnikiem i motorem napędowym do uwolnienia z niego ,,Kuby Rozpruwacza’’? Zdradzę jedynie, jego chora obsesja nie wzięła się znikąd.

W trakcie lektury wielokrotnie czułam przyspieszony puls, a serce biło mi mocniej. Do tego doszło niezdrowe podniecenie i strach. Niesamowicie intensywne emocje. Adrian Bednarek wie, jak zwrócić na siebie uwagę. Jestem pod wrażeniem jego dojrzałego warsztatu. Całość napisana jest prostym, soczystym, barwnym stylem, z wielkim rozmachem i z niezwykłą dbałością o detale. Pierwszoosobowa narracja prowadzona punktu widzenia głównego bohatera pozwala zza kulis lepiej poznać poczynania seryjnego zabójcy, przy okazji dogłębniej wejść w jego psychikę oraz spróbować zrozumieć jego motywy działania. Na uznanie zasługuje również drobiazgowa i nader wiarygodna charakterystyka miejsc, osób i przebiegu wydarzeń. Poraża mnie realizm tej książki. Momentami miałam wrażenie, że jestem w samym centrum ,,oka cyklonu’’. Krwawe sceny i opisu mordu są doskonale plastyczne, naturalistyczne, i w moim mniemaniu pisane ze znawstwem tematu. Główni bohaterowie pod względem psychologicznym stanowią bardzo wiarygodną i autentyczną projekcje myśli, uczuć i stanu ducha. To ludzie z krwi i kości, ma się poczucie, jakby istnieli naprawdę. Tempo akcji jest stosunkowo równomierne, ale czasami wkrada się dynamiczny, niepokojący żywioł, który nie sposób poskromić.

Nie wiem jak autor to zrobił, ale zamiast być zszokowaną i przerażoną zachowaniem Kuby, wspólnie z nim drżałam z niepokoju, by nikt nie odkrył jego mrocznych upodobań. Pierwszy raz coś takiego doświadczyłam. To jakiś paradoks, a może ze mną jest coś nie tak? Nie umiem tego racjonalnie wytłumaczyć. Jakby zabijanie ludzi było czymś całkowicie naturalnym i normalnym. Sama się sobie dziwię. Za to co innego wzbudziło we mnie poruszenie. Autor uświadomił mi, że człowiek nie rodzi się psychopatą, ale każdy ma na niego zadatki. Mimo zaburzeń społecznych, nie jest niepoczytalny. Potrafi odróżnić dobro od zła i często umie powstrzymać swoje emocje i agresje na wodzy. To zazwyczaj osoba zwyczajnie wyglądającą, która spędza czas z rodziną i znajomymi. Mało kto potrafi rozszyfrować takiego osobnika, w niektórych przypadkach jest to wręcz niemożliwe.

Nie potrafiłam oderwać się od tej książki. ,,Teraz już wiem, co musi czuć człowiek wyleczony z nałogu i sięgający po używkę w najmniej spodziewanym momencie. Prawdziwe uniesienie ducha’’. Adrian Bednarek udowodnił, że Polacy też potrafią tworzyć znakomitą literaturę grozy będącą miksem adrenaliny, akcji, napięcia i brutalności. ,,Pamiętnik diabła’’ to niedościgniony portret psychologiczny zwyrodnialca ukazujący wpływ jednej, nieprzemyślanej decyzji na całe życie. Polecam ze względu na wspaniałe podłoże psychologiczne. Tylko tu przekonasz się, że w każdym człowieku tkwi iskra szaleństwa i drzemią demony, które pobudzone do działania z niszczycielską siłą mogą zagrozić całemu światu. To również opowieść o złudnej przyjaźni, miłości, lojalności, wierności, fanatycznej sprawiedliwości, wewnętrznej pustce i chorej imitacji spełnienia. Jeśli przeczytasz tę książkę, nic już nie będzie takie samo. Czy mimo to odważysz się?

Ocena: 5+/6

Cyrysia