Stephen King "Oczy smoka"

Ilość stron: 400

Wyd. Albatros

Poznań 2010

Życie w królestwie Delain biegło spokojnie własnym, niezmąconym trybem. Król Roland, choć daleki od wzoru władcy idealnego, starał się rządzić krajem najlepiej jak potrafił. Był oddany żonie Sashy oraz dwójce synów Peter'owi i Thomas'owii. Niestety układ ten nie podobał się królewskiemu czarnoksiężnikowi Flagg'owi. Knując i spiskując przez lata doprowadza on do wielu tragedii, aż w końcu ginie i sam król. O zbrodnię zostaje posądzony najstarszy syn władcy Peter. Od tej pory wszystko ulega zmianie, a życie w królestwie przemienia się w koszmar.

Tym, co od razu przykuwa uwagę czytelnika jest nietypowa forma literacka. "Oczy smoka" zostały stworzone na kształt opowiadania, które w niecodzienny sposób przenosi nas do dalekiej i nieznanej krainy. Już pierwsze zdanie, rozpoczynające się od zwrotu: Dawno, dawno temu, wywołuje skojarzenia z baśnią i historiami, jakich wysłuchiwało się w dzieciństwie. Wszystko to sprawia, że bezwiednie zapadamy się w fotel dając się ponieść literackiej fantazji.

Trzeba jednak zaznaczyć, że choć odnajdujemy tutaj charakterystyczne cechy stylu Stephena King'a: postacie rozbudowane od strony psychologicznej czy bogato zobrazowany świat przedstawiony, jest to książka bardzo odbiegająca od jego klasycznej twórczości i nie można jej oceniać przez pryzmat jego pozostałych dokonań.

Nie jest to powieść grozy ani typowe fantasy. Trzon historii stanowi w zasadzie walka dobra ze złem oraz wszechwiedzący narrator, a tym, co najbardziej przypadło mi do gustu jest jego luźna forma wypowiedzi. Opowiada on historię nie stroniąc od osobistych uwag, rozmyślań czy wybiegów czasowych, przez co książka zyskuje na swobodzie wyrazu i staje idealnym przykładem tego, jak proza może ożywać w naszych rękach.

I choć jestem świadoma, że od Stephena King'a można wymagać znacznie więcej, to koło tej książki nie można przejść obojętnie. Jest ona jego osobliwym dziełem, ale to wcale nie oznacza, że najgorszym.

Varia