KŁAMSTWO DOSKONAŁE - James Patterson

   Życie Niny Bllom jest serią kłamstw, a każde z nich jest zalążkiem następnego. Na takim właśnie kłamstwie nakrywamy główną bohaterkę, kiedy to przygotowuje kasetę video, którą dla Jej córki Emmy „nagrał nieżyjący już ojciec” i którą to miała otrzymać w dniu szesnastych urodzin. A wszystko to przez błędy młodości, bowiem dobrze zapowiadająca się prawniczka, jeszcze siedemnaście lat temu była nie Niną Bloom, a Jeanine Fourier – żoną szanowanego policjanta. Życie Jeanine zaczęło się komplikować, kiedy z chłopakiem Alexem i trójką przyjaciół wybrała się do Key West, by tam spędzić ostatnią wiosenną przerwę semestralną. Obudziwszy się w środku nocy i zobaczywszy swojego chłopaka zdradzającego Ją z najlepszą przyjaciółką, postanawia ukraść nowe camaro Alexa i uciec. Zbyt szybka jazda kończy się wypadkiem – Jeanine zabija człowieka – a na miejscu pojawia się policyjny wóz patrolowy. Jednak oficer Peter Fourier, po namyśle postanawia pomóc dwudziestojednolatce i – tłumacząc, że zabiła przestępcę, któremu nic nie należało się bardziej niż śmierć – ukryć ciało. Początkowo dziewczyna nic z tego nie rozumie, przystaje jednak na propozycję. Zgadza się również, by spędzić u Petera kilka dni i ochłonąć po nocnych wydarzeniach. Kilka dni, które uległy znacznemu wydłużeniu...

   Przeczytałem „Kłamstwo doskonałe” w ciągu paru godzin i brakuje mi słów, patrząc w monitor, zastanawiam się co powinienem napisać. Nina Bloom - kiedyś dziewczyna z marzeniami, dziś kobieta z przeszłością – opowiada swoją historię osobiście i jest przy tym tak wiarygodna, jakby przeżyła to wszystko nie jeden raz.

   Początkowo miałem mały problem z połapaniem się w logice tak przemyśleń bohaterki, jak i Jej rozmów z córką. Chciałem zrozumieć relacje łączące matkę z nastolatką... Za dużo chciałem!

Nina przybrała nowe nazwisko i zaczęła nowe życie by ratować dziecko, które czekała śmierć. Uciekając od męża, który okazał się być zupełnie obcym i przerażająco okrutnym człowiekiem, stworzyła swój nowy, wspaniały i bezpieczny świat. Stworzyła go jednak zbyt blisko starego.

   Już sam pomysł na fabułę powieści jest w stanie konkretnie zaciekawić, lecz, kiedy dodamy do niego mistrzostwo z jakim autor stopniuje napięcie – niejednokrotnie serce zabiło mi szybciej, a oczy rozbiegane, jakbym sam spodziewał się zagrożenia gubiły tekst – otrzymujemy twór niemal doskonały. Kolejną zaletą są płynność opisów i lekki język, jakimi Patterson opisuje ową historię (za wygląd ostateczny polskiego wydania należą się brawa tak tłumaczowi, jak redakcji), dzięki którym książkę czyta się naprawdę szybko.

   „Kłamstwo doskonałe” to powieść dynamiczna, a historia jaką opowiada autor wydaje się być napisana przez samo życie. Książkę polecam każdemu, kto ponad opisy krwawych jatek ceni sobie realizm; uczucia, jakie targają bohaterami; oraz ich walkę z przeciwnościami losu i dynamiczną akcję.

 Marek Syndyka