Literatura należąca do nurtu realizmu magicznego nigdy jakoś specjalnie mnie nie ciekawiła. Wydaje mi się, że problemem był przede wszystkim fakt, że nie spotykałam takich książek zbyt często na swojej czytelniczej drodze, a jeśli już to zawsze przegrywały one z jakimś nieco bardziej przemawiającym do mnie gatunkiem. Przyznaję, że dopiero teraz kiedy w moje ręce wpadła książka Petera Grandboise’a Grabarz moje oczy otworzyły się na ten subtelny i piękny sposób opowiadania historii.

W pewnym małym hiszpańskim miasteczku mieszka grabarz Juan Rodrigo. Posiada on pewien dar, który przechodzi w jego rodzinie z pokolenia na pokolenie, jednak tylko w linii męskiej. Darem tym jest umiejętność słuchania i rozmawiania z duchami zmarłych. Tak więc jego zadanie nie ogranicza się tylko do wykopania grobu i zakopania go po pogrzebie. Często jest on spowiednikiem umarłych, przechowuje ich sekrety lub wysłuchuje ostatniej woli, by później móc przekazać rodzinie to co ich ukochany miał im do powiedzenia. Jednak czytelnicy poznają jedną z najważniejszych historii jakie kiedykolwiek przyjdzie Juanowi opowiedzieć, mianowicie opowieść o życiu jego córki, która zmarła tragicznie w młodym wieku.

Autor urzeka prostota i prostolinijnością. Jego styl doskonale trafia w czytelnicze serca ze względu na jasne ale przy tym subtelnie konstruowane zdania. Bohaterowie Grabarza są cudowni, przede wszystkim dzięki temu, że nie są niesamowicie naturalni. Tworzą barwną grupę mieszkańców małego miasteczka, gdzie jak wiadomo często sekretów jest więcej niż ludzi. Juan przeplata opowieść o swojej córce z innymi historiami, dzięki temu autorowi udaje się co jakiś czas wprowadzić świeżość i odciągnąć uwagę czytelnika od głównego wątku. Jest to ciekawy zabieg, gdyż oddaje leniwy acz plotkarski charakter małej miejscowości. Opowieść jest prowadzona w ciekawy sposób i nie sposób się nią znużyć, tym bardziej, że książka nie należy do zbyt obszernych.

Dodatkowym atutem powieści jest też fakt ukazania typowych ludzkich wad oraz komplikacji jakie wynikają w zwyczajnych związkach między ludzkich. Właśnie to tworzy największą magię książki Grabarz. I choć rzeczywiście powieść ta jest bardzo spokojna to daleko jej do monotonii. Dlatego też szczerze mogę polecić każdemu miłośnikowi głębszych doznań i wzruszeń jej lekturę. Z całą pewnością, od teraz nie będę już unikać realistyczno-magicznych książek, gdyż wiem, że potrafią być one szalenie wciągające i poruszające.

Fuzja